Mijn bevallingsverhaal
December 2016, de maand waarin ik erachter kom dat wij zwanger waren! Wat waren wij blij en wat voelde het bijzonder. Het liefste wilde ik dit direct van de daken schreeuwen! Het heeft daarom ook niet lang geduurd, of wij vertelde ons geweldige nieuws aan onze familie (ik was toen 6 weken zwanger en had nog net niet de eerste echo gehad).
Gelukkig verliep mijn zwangerschap enorm goed. Ik voelde mij energiek, ik was niet misselijk en kon tot de dag voor de bevalling nog goed sporten.
De bevalling. Dat was iets wat ik toch wel spannend begon te vinden. Alles was tot nog toe zo goed verlopen, dat ik haast niet durfde te hopen dat mijn bevalling ook zo vlekkeloos zou verlopen. Als verloskundige heb ik door de jaren heen zoveel verschillende bevallingen gezien/begeleid. Ik weet wat er allemaal kan gebeuren en sowieso gaat gebeuren. Dit is aan de ene kant een voordeel, omdat ik mij hierop kan voorbereiden. Anderzijds weet ik ook dat je tijdens de bevalling niet altijd grip op het verloop kan hebben. Mijn grootste angst voor de bevalling was eigenlijk niet eens de pijn. Ik was er meer bang voor dat mijn bevalling niet natuurlijk zou verlopen, maar dat er medisch ingegrepen zou moeten worden Ik wilde zo graag natuurlijk bevallen, zonder pijnstilling, zonder vacuüm pomp, zonder keizersnede, zonder witte jassen aan mijn bed. Het enige wat ik eraan kon doen om dit te voorkomen, was zoveel mogelijk ontspannen en de pijn te accepteren. Dit werd daarom mijn grootste doel!
Donderdag avond 3 augustus. Ik kan het mij nog zo goed herinneren. Mijn dagen stonden nog volgepland met werkzaamheden, leuke dates met mijn vriendinnen, sporten. Ik bedacht mij dat ik nog helemaal niet het bed omhoog had gezet, mijn ‘vluchtkoffer’ had klaargezet en de kleertjes voor de baby had gewassen. Op deze avond, bij een zwangerschapsduur van 37 weken en 6 dagen besloot ik dit nog even te regelen, zodat ik echt klaar was voor de bevalling. Ik appte nog een foto met de gewassen kleertjes naar mijn familie: “Zo! Ze mag komen hoor!” Waarna ik vervolgens met gezwollen voeten op de bank ging liggen.
Die nacht werd ik wakker om 01:30u omdat mijn bed een klein beetje nat was. Had ik nu in bed geplast??!?!? Nog wat slaperig liep ik naar het toilet. Halverwege voelde ik een golf aan warm water langs mijn benen naar beneden vallen en hoorde ik een flinke ‘splash’! Dat was het! De start van de bevalling! Mijn vliezen waren gebroken. De hele vloer was drijfnat.
Nog wat beduusd vraag ik mij af welke datum het is. Gaat ze op 4 augustus geboren worden?? Spannend!
Vol adrenaline lig ik in bed. Wanneer zullen mijn weeën gaan beginnen? Hoe snel zal het gaan? Hoe gaat het voelen om te bevallen? Een half uur nadat mijn vliezen spontaan waren gebroken, begin ik ligt krampen in mijn onderbuik te voelen. Deze krampen waren nog niet pijnlijk, dus ik besloot nog even wat rond te lopen om de zwaartekracht mee te laten werken. Dit hielp. De lichte samentrekkingen werden steeds krachtiger en het luchtig rondwandelen ging steeds minder makkelijk. Ik wist dat het ruggetje van de baby aan de rechterkant lag, dus besloot weer terug in bed te kruipen en op mijn rechterzij te gaan liggen. Het lachen om de grapjes die Derk maakte tijdens mijn weeën, lukte niet meer. Zoals ik bij een voorgaande blog had besproken, wist ik waar ik op moest letten tijdens mijn bevalling. Namelijk mijn focus volledig leggen op ontspannen, rustig ademen, mijn houding en acceptatie.
Na een uur van lichte krampen overgaand naar goede weeën, twijfelde ik of ik mijn collega verloskundige zou gaan bellen. Ik vond de overgang naar sterke weeën toch wel erg snel verlopen. Anderzijds was het pas net een uurtje begonnen. Vaak duurt een eerste bevalling uren. Toch voelde ik aan mijn lichaam dat het vlot zou gaan. Mijn collega kwam niet veel later langs. Na eerst nog wat gezellig tussen de weeën door te hebben gekletst, besloten wij inwendig te gaan kijken naar de ontsluiting. Tot mijn verbazing had ik al 5 cm ontsluiting! En dat na een uurtje goede krachtige weeën. Yes! Tot nu toe verliep alles zo goed. Het geklets tussen de weeën door, maakte echter na het vaginaal toucher al snel ruimte voor serieus gepuf. Het werd ineens een heel stuk heftiger. Het leek wel een weeën storm. De enige manier om de weeën op te kunnen vangen was liggend op mijn zij in bed.
Om mij heen hoorde ik dat de kraamzorg gebeld werd, dat de verloskundige naar haar auto ging om haar tassen uit de auto te halen en dat alles om mij heen gereed werd gemaakt voor de bevalling.
Een uur nadat de verloskundige had gekeken naar de ontsluiting, voelde ik een persdrang opzetten. Puffen tijdens een wee lukte niet meer. Mijn lichaam wilde automatisch gaan persen. Ik had hier totaal geen grip op. Dus tijdens de wee begon ik ook daadwerkelijk te persen. De verloskundige wilde voor de zekerheid een inwendig toucher doen om te kijken of ik ook echt 10cm ontsluiting zou hebben. En ja hoor! Gelukkig had ik 10cm ontsluiting! Ik mocht mee gaan persen. Wat een kracht, wat heftig was dit moment. Ik wist niet dat een lichaam zoveel kracht in zich had. Zoals ik normaal gesproken altijd als verloskundige naast de barende vrouw sta om instructies te geven, voelde dit toch echt een heel stuk heftiger dan dat ik had gedacht.
Na ongeveer 10 minuten flink te hebben geperst, daalde de hartslag van de baby. Deze hartslag herstelde zich niet tussen de weeën door, maar bleef erg laag rond de 80slagen/per minuut (ideaal is 120slagen/minuut). Als verloskundige weet ik dat er tijdens het persen ineens veel druk op het hoofdje van een baby kan komen te staan. Dit heeft tot gevolgd dat het hartje wat kan dalen. Deze hartslag moet echter wel tussen de weeën door herstellen. Het wegzuchten van de weeën i.p.v. persen tijdens de wee, kan helpen om het hartje weer te laten herstellen. Dit is wat wij deden. Ik moest proberen om niet te persen tijdens de wee en moest even op mijn linker zij gaan liggen. Na 2 weeën dit te hebben gedaan, herstelde het hartje zich gelukkig weer prachtig naar 120slagen/minuut. We mochten weer. Volle kracht vooruit! Uiteindelijk heb ik 22 minuten in een rollercoaster van persweeën gezeten toen onze dochter Julia gezond en wel ter wereld kwam! Derk heeft haar zelfs aangepakt en op mijn borst gelegd! Wat een magisch moment was dit!
10 minuten later kwam de kraamverzorgster binnengewandeld. Ze was te laat en had al dit moois net gemist.
Wat waren wij trots zeg. Dit kleine wondertje is onze dochter! Julia Boerrigter, geboren op 04 augustus 2017 om 04:50uur.
liefs x
Jacqueline Steenbeek
Mama van Julia en Dean Boerrigter, Verloskundige en Eigenaresse Baby Glimpse Prenataal Echocentrum